صلوات فراموش نشه!
« جده» در لغت عربی به معنای ” مادر بزرگ ” است . در احادیث مهدویت به طور اختصاصی به مادر بزرگ امام زمان (عج) اطلاق می شود همو که همسر امام هادی (ع) و مادر امام حسن عسکری (ع) بوده است .
ایشان ام ولد (کنیز) بودند و شیخ کلینی نام او را « حدیث» یا « سوسن» روایت کرده و صاحب ” کتاب قم ” نام او را « سمانه» و معروف به « ام الحسن » ذکر نموده است .
نکته قابل اهمیت در شخصیت جده این است که ایشان وصی حضرت صاحب الزمان (عج) در دوران پس از شهادت امام عسکری (ع) بودند .
نقل است :
« احمد بن ابراهیم گوید : در مدینه بر « حکیمه » دختر امام جواد (ع) و خواهر امام هادی (ع) در سال ۲۶۲ ق . وارد شدم و از پشت پرده با وی سخن گفتم و از دینش پرسیدم . امام [زمان (عج)] را نام برد و گفت : « فلان ابن الحسن » و نام وی را بر زبان جاری ساخت.
گفتم : فدای شما شوم ! آیا او را مشاهده کرده ای یا آن که خبر او را شنیده ای؟
گفت : خبر او را از امام عسکری (ع) شنیده ام و آن را برای مادرش نوشته بود .
گفتم : آن فرزند کجاست؟
گفت : پنهان است !
گفتم : پس شیعه به چه کسی مراجعه کند؟
گفت : به جده او ، مادر امام عسکری(ع)
گفتم :آیا به کسی اقتدا کنم که او به زنی وصیت کرده است ؟
گفت : [ در این کار او ] به حسین بن علی (ع) اقتدا کن ! زیرا امام حسین (ع) در ظاهر به خواهرش « زینب» وصیت کرد و اوامر امام سجاد (ع) نیز به خاطر حفظ جانش به « زینب» نسبت داده می شد.»
منبع : قافله شکر (سید مرتضی میرسراجی)
