شیعیان

صلوات فراموش نشه!

چرا ما شیعیان می گوئیم یا علی مدد در حالی که قرآن می فرماید از خداوند طلب کمک کنید؟

1-تمام موجودات عالم، هستی و فعل خود را از ناحیه حضرت حق دریافت می کنند و وجود آنان عین ربط و تعلق محض است و از خود کوچکترین استقلالی ندارند و همه تأثیر و تأثرات را هم از خداوند متعال دریافت کرده اند و اگر کسی گمان برد که موجودی غیر از خداوند از خود استقلال دارد یا در فعل خود مستقل است و نیازمند به حق نیست در واقع مقام خدایی برای آن موجود قائل شده و در نتیجه مشرک است. پس تمام موجودات در تمام وجوه عین فقر و حاجت هستند و بی نیاز مطلق و هستی مطلق بی عیب و نقص، حضرت خداوند است.

2-در عین حال خداوند به موجودات نظام هستی آثار، و آثار پذیری داده است که در این اثر گذاری و اثر پذیری موجودات ممکن، استقلال ندارند بلکه در ظرف مالکیت خداوند متعال مالک آثاری هستند و این را می توان از قرآن کریم استفاده کرد که بعضی از آثار را به بعضی از موجودات نسبت می دهد. این نسبت، مستقل و بیرون از مالکیت و سلطنت خداوند نیست.

3-خداوند همه امور را بر اساس نظامی که آفریده است به وسیله اسباب خاص خود به ظهور می رساند، «أَبَی اللَّهُ أَنْ یُجْرِیَ الْأَشْیَاءَ إِلَّا بِأَسْبَاب» یعنی خداوند ابا دارد که کارها را بدون بکارگیری اسباب خاص خود، انجام دهد. البته واضح است که اسباب و مسبباتی که خداوند بر عالم جاری کرده است خود دو دسته هستند اسباب مادی و اسباب غیر مادی و به اصطلاح معنوی. اسباب مادی مانند وسایط و وسایل روزمره که ما بکار می گیریم از قبیل اتومبیل و انواع ماشین و دست و پا و ... و اسباب غیر مادی مانند دعا و صدقه و...

4-استمداد و کمک خواهی، از اسبابی که خداوند قرار داده، مادامی که نگاه استقلالی به آن اسباب نشود و بدانیم که در ظرف قدرت و اذن پروردگار عمل می کنند، اشکال ندارد و بلکه همه ما روزمرّه از این اسباب کمک می جوییم حال بعضی گمان کرده اند که کمک خواستن مخصوص حاجتهای مادی و یا اسباب و مسببات مادی و عادی است در حالی که بهره جستن از اسباب و مسببات غیر مادی مانند کمک خواستن از اولیاء خداوند و کمک معنوی بندگان مقرّب خداوند که تأثیر آنان از همه اسباب مادی بیشتر است، مادامی که به دید استقلالی به آنان ننگریم هیچ گونه ایرادی ندارد بلکه ریشه قرآنی دارد. قرآن کریم می فرماید که پیامبر(ص) برای مؤمنین استغفار کند و به بعضی می گوید که نزد پیامبر اکرم(ص) بیایند و از او بخواند تا بر ایشان استغفار کند. فرزندان حضرت یعقوب بعد از آن جریان خدمت پدر آمده و از او خواستند تا از خداوند برای آنان استغفار کند (ر.ک. سوره اعراف آیه 180 [1]، سوره نساء آیه 64[2] سوره منافقون آیه 5 [3]، سوره یوسف آیات  97و 98[4]) البته این ارتباط با اولیاء، در زمان حیات و ممات آنان تفاوت ندارد بلکه بعد از مرگ آن بزرگواران این رابطه می تواند وسیع تر باشد هر صبحگاهان و شامگاهان در طول روز ما به پیامبر اکرم(ص) که به حسب ظاهر از دنیا رفته است درود می فرستیم(السَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّبِیُّ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ)و مرگ تنها انتقال از این دنیا به دنیایی واسع تر و عظیم تر به نام برزخ است.

[1]«وَ للَّهِ الأَسمَاءُ الحُْسنی فَادْعُوهُ بهَا  وَ ذَرُوا الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فی أَسمَئهِ سیُجْزَوْنَ مَا کانُوا یَعْمَلُونَ‏

و نامهای نیکو به خدا اختصاص دارد، پس او را با آنها بخوانید، و کسانی را که در مورد نامهای او به کژی می‏گرایند رها کنید. زودا که به [سزای‏] آنچه انجام می‏دادند کیفر خواهند یافت.»

[2] وَ مَا أَرْسلْنَا مِن رَّسولٍ إِلا لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ  وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظلَمُوا أَنفُسهُمْ جَاءُوک فَاستَغْفَرُوا اللَّهَ وَ استَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَّحِیماً.

 و ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر آنکه به توفیق الهی از او اطاعت کنند. و اگر آنان وقتی به خود ستم کرده بودند، پیش تو می‏آمدند و از خدا آمرزش می‏خواستند و پیامبر [نیز] برای آنان طلب آمرزش می‏کرد، قطعاً خدا را توبه‏پذیرِ مهربان می‏یافتند.

[3] وَ إِذَا قِیلَ لهَُمْ تَعَالَوْا یَستَغْفِرْ لَکُمْ رَسولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسهُمْ وَ رَأَیْتَهُمْ یَصدُّونَ وَ هُم مُّستَکْبرُونَ.‏

و چون بدیشان گفته شود: «بیایید تا پیامبر خدا برای شما آمرزش بخواهد»، سرهای خود را بر می‏گردانند، و آنان را می‏بینی که تکبّرکنان روی برمی‏تابند.

[4] قَالُوا یَأَبَانَا استَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَطِئِینَ(97).

قَالَ سوْف أَستَغْفِرُ لَکُمْ رَبی  إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ‏.

گفتند: «ای پدر، برای گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم. »

 گفت: «به زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می‏خواهم، که او همانا آمرزنده مهربان است. »