شیعیان

در آیات قرآن کریم و روایات معصومین (ع)، از بهشت به عنوان پاداش و ارزش ترک گناه یاد شده است و اگر آیات قرآن و روایات را باور کنیم باید حواسمان باشد که بهشت بزرگ را با گناهان اندک که لذتش هم بسیار اندک و لحظه‏‌ای است، معاوضه نکنیم.
 
اما این سوال مطرح می‌شود که آیا اگر جهنم و بهشتی هم نبود نباید گناه می‌کردیم؟
 
امام علی (ع) در این زمینه در حدیثی گهربار چنین می‌فرمایند: «اگر خداوند برای نافرمانی از خود بیم (آتش) هم نمی‏‌داد، باز واجب‏ بود که به پاس‏خ نعمت‌هایش نافرمانی نشود۱».
 
پیامبر خدا (ص) نیز در خصوص پاداش دنیایی ترک گناه فرمودند: «هر مردی بتواند کار حرامی انجام دهد و آن را فقط به خاطر ترس از خدا فرو گذارد، خداوند پیش از آخرت، در همین دنیا بهتر از آن را به وی عوض دهد۲».
 
امام علی (ع) همچنین درباره این که بر چه کسی لازم است از نارواها پرهیز کند؟ فرمودند: «اگر خدای سبحان هم از نارواها نهی نمی‏‌کرد، بر خردمند لازم بود که از آنها دوری کند۳».
 
پیامبر عزیز اسلام (ص) با بر حذر داشتن از کوچک شمردن گناهان می‌فرمایند: «کوچکی گناه را نبینید، بلکه ببینید که به چه کسی گستاخی کرده‏‌اید۴».
 
منابع روایات:
 
۱-نهج البلاغة : الحکمة ۲۹۰ منتخب میزان الحکمة : ۲۲۰
۲-کنز العمّال : ۴۳۱۱۳ منتخب میزان الحکمة : ۱۴۴
۳-غرر الحکم : ۷۵۹۵ منتخب میزان الحکمة : ۱۴۴
۴-بحار الأنوار :۷۷ / ۱۶۸ / ۶ منتخب میزان الحکمة : ۲۲۰